ن : کامی
به نام خدا
سلام
امروز جلوی ایستگاه اتوبوس منتظر اتوبوس بودم تا برم سر کلاس. همینطوری قدم رو می رفتم و موزاییک های پیاده رو رو میشمردم یک پیرمردی کم کم داشت نزدیک ایستگاه میشد که یه نگاه چپ چپی هم به همه میکرد به من هم نگاه عمیقی کرد منم همینجوری به انتظارم ادامه می دادم . پیرمرده گوشیشو دراورد بعدش جیباشو گشت یه کاغذ هم پیدا کرد. کاغذه چروکیده و کثیف بود که توش دو تا شماره بود. اومد سمتم بهم گفت : من گوشیمو به هیچ کس نمیدم ولی چون تو آدم درستی به نظر میای بیا تو شماره رو بگیر. منم که داشتم پرواز میکردم ، شماره رو گرفتم .چیز خاصی به نظر نمیرسه ممکنه بگین که چقدر مسخرس یا واسه چیزای مسخره ای خوشحال میشه ولی من از اینکه ظاهرم انسان خوب و درستکاری هست خیلی خوشحال شدم و امیدوارم که باطنم هم درست باشه.
نماز ،روزه هاتون قبول باشه. منه بی مقدار رو هم دعا کنید که کار آبرومند و خوبی پیدا کنم.(البته باید خودمم تلاش کنم ها)
ان شالله همه ی شماها بهترین روزهای زندگیتون رو سپری کنید طوری که هرروزتون بهتر ازدیروز باشه( دینگ دینگ سا ایران)
میخواستم دیگه تو این پست چیزی ننویسم و خداحافظی کنم ولی یه خاطره ی مشابه دیگه به ذهنم اومد که نمی دونم تو وبم نوشتم یانه ولی جالب و کوتاست:
یک روز داشتم تو پیاده رو پیاده می رفتم
که یه پیرزنی گفت بیا این شماره رو تو باجه تلفن بگیر منم رفته بودم تو حسه فردینی و کارت تلفنشو گرفتم و وارد دستگاه کردم و دیدم داخل نمیشه هی زور زدم نرفت تو ، قدرتمو جمع کردم که محکم هلش بدم بره داخل، که پیره زنه با عجله گفت : پسرم کارتو برعکس گرفتی دستت.
خب دعا فراموش نشه. خداحافظ
نظرات شما عزیزان:
:: برچسب‌ها: خاطره, جوانمردی, تایید شدن,
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
آمار
وب سایت: